Mijn eerste blogpost begint goed, autistisch gezien. Gisteravond heb ik wat berichtjes geschreven op een facebookpagina over pijn. Ik werd verkeerd begrepen en heb er de hele nacht wakker van gelegen. Als ik iets erg vind is het andere mensen kwetsen. En ik heb dit blijkbaar gedaan doordat ik te egocentrisch heb geschreven en te weinig heb ingeleefd in de menselijke communicatie. Mijn communicatie is nogal onhandig. Ik ben erg direct, en zeg wat ik bedoel. Ik klets er niet om heen en geef geen hints en steken onder water. Maar vaak voelen mensen dit wel achter mijn zinnen omdat men gewend is dit bij elkaar te doen. Lastig. Ik communiceer nogal puur. Ik zeg wat ik denk zoals ik het denk. Vind ik je lief, dan zeg ik: "ik vind je lief". Mag ik je niet, dan zeg ik dit ook. Beetje kinderlijk wellicht. Maar men had dingen gelezen achter mijn woorden die ik zelf niet had gezien en niet had bedoeld. Lastig als je dit niet kan zien, maar van een ander moet horen. Ik probeer het aan te leren hoe dit werkt, maar het lukt nog niet erg. Ik ben altijd al anders geweest hierin.
Dus iemand van die groep benaderde mij over mijn berichtjes en ik heb een uitleg gegeven hoe ik dingen zie en schrijf en hoe dit af kan wijken van gemiddelde communicatie. Voel me vaak zo onhandig en alleen hierin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten